ölüm

buraya eski yazdıklarımı yazacaktım, aşktır, ızdıraptır notlar düşecektim, foto vs koyacaktım. geyik olacaktı, blog öyle olacaktı. ülke bırakmadı ki geyik olsun. öldü ha bire insanlar, çocuklar, gençler.  büyüklerin ego rahatsızlıklarının ızdıraplarını yaşadık. yine ve yeniden. şimdi, şu anda da ölüyorlar. engelleyemiyorsun, sadece için daha çok, daha da çok acıyor. çok da okumuyorum, bir şekil kaçış, yıllardır tv de izlemem. ne kadar kaçabilirsem. onca insan ölürken, yakınımdan, iki hafta arayla dostum olmayan ama çok özel anlar paylaştığım "özel" olan iki insan gitti… yaşları genç sayılan 2 insan ölüverdi.

gittiler. hayatın  bir parçası olan ölümü hatırlatarak. ağladım, ağlamaktan başka yapacak ne var? ölüm hayatın parçası kabul et dedim. artık bunu kabul etmen gerekiyor, o izlemediğin tv gibi değil konu. 

gidenlerden biri için kedi köpek besleyeceğim, ki zaten elimden geldiğince yaparım, diğeri için de bol bol kitap okuyacağım, aslında ne kadar aynı olduğumuza dair. peki mok yoluna giden diğer, hangi ırk ve cinsten oldukları önemli olmayan, tüm genç ve çocuklar için ne etmem lazım? bilmiyorum. 

ikisi de yerinde çok güzel uyur dilerim. ölüm gençlere konmasın, ecel güzel davransın, sırayı bilsin.

sağlığınıza duacıyım. işallah sağlığımız da aklımız da kalır bu ortamda.
ha! fotoğrafta yer alan sigara...evet kötü..insanı öldürüyor. memleket kadar değil, bence..ne ettiği belli en azından. dürüst bir katil.