aralık sonunda bahar gibi bir günde sakıp sabanı müzesi bahçesinde gördüm selamı veren ağaçları. kimsenin bilmediği özel bir tören için toplanmış ellerini,kollarını,dallarını,eteklerini,saçaklarını özgürce gökyüzüne ve güneşe uzatmış göründüler. kendi başlarına, kendi hallerinde... yalın ve/ama görkemli.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder