görece

bir kez daha fark ettim ki herkes anısını kendine göre hatırlıyor ve yaşıyor. sen o anda kırılmışsın mesela, o başka şekilde yaşamış, çoşkuyla anlatıyor. bir an var ikinizde ortak, ortağınız var, ama hissiyatınız aynı değil. bunca yıl sonra daha başka bakabiliyorsun, onun dilinden coşkusunu dinleyebiliyorsun. vay be değip kendi kayıtlarında nasılmış bakıyorsun. yaktığı anı ve anları da unutmuyorsun, yaş alınca bunları öğreniyorsun, yaşamak lazımmış diyorsun. yaş almak yaşanmışlığın getirdiklerine daha bir normal bakmak zaten.ama zaman lazım, o geçmeden zor bazıları. anılar çok görece.